Loksins finnst okkur að tíminn líði eitthvað, og ekki hægt að segja annað en að við séum mjög svo ánægð með að vera komin svona langt og eiga bara 9 vikur eftir. Mamma og pabbi vilju nú reyndar meina það að ég sé sett/ur viku og seint svo að það séu í raunninni bara 8 vikur eftur. Og eins og það sé ekki nóg heldur pabbi því stöðugt fram að ég muni koma í heiminn 13. september ... sem hljómar nú ekki svo amarlega því að þá eru bara 7 vikur í mig. Held nú að mamma kvarti ekkert yfir því þar sem ég er aðeins farin/n að síga í. Ég var einmitt að uppgvöta lifbeinið hjá henni og finnst svolítið gaman að ýta aðeins við því, en henni finnst þetta nýja áhugamál mitt ekki eins spennandi því það sendir víst stuð alveg niður í fæturnar hjá henni þegar ég ýti.